سختی گیر

سختی گیر

دستگاهی که ما به سختیگیر آب می شناسیم از دو مخزن تشکیل شده است که به سیستم لوله کشی موتورخانه، تاسیسات و یا منزل شما متصل هستند. بسته به ظرفیت سختی گیر و مورد استفاده ، معمولاً آن را تا حد امکان به محل انشعاب ورودی آب نصب می کنند.

سختی گیر هایی که برای منازل مسی و مصارف آشامیدنی استفاده می شوند از آنجایی که ابعاد کوچکی دارند، در داخل کابینت یا زیر سینک ظرفشویی نیز قابل نصب هستند.

صرف نظر از اندازه و ظرفیت ، سختیگیر به این واقعیت متکی است که یون های فی آب سخت حامل (منیزیم ، کلسیم و غیره) همگی بار مثبت دارند.

نحوه عملکرد سختیگیر رزینی

از آنجا که آب در سطح مولکولی سخت است ، تنها روش برای حذف سختی ، جایگزینی یون های فی با یون هایی است که بار یونی مثبت دارند اما باعث ایجاد مواد معدنی نمی شوند.

مخزن سختی گیر دقیقاً محلی است که این تعویض در طی فرایندی که به آن مبادله یونی گفته می شود صورت می گیرد.

ماده ای که این فرآیند را انجام می دهد ، رزین تبادل یونی نامیده می شود.

رزین حاوی یون های سدیم زیادی است که آماده انجام تبادل با یون های  عامل سختی آب هستند.

از آنجا که آب دارای غلظت بالایی از یون های منیزیم و کلسیم (آب سخت) در تماس با رزین است ، یون های آب سخت به رزین متصل می شوند و با یون های سدیم جایگزین می شوند.

اکنون آنچه که باقی مانده است آبی ست با مشخصات آب نرم. در حالی که در این آب سختی زدایی شده مقداری سدیم باقی مانده است ، اما غلظت آن به حدی اندک است که می توان از آن صرف نظر نمود.

بکواش

سختی گیر

موثر بودن این فرآیند در حذف سختی آب اثبات شده است ، اما محدودیت هایی نیز وجود دارد. دیر یا زود ، تمام یون های سدیم که رزین روی آن قرار دارد تخلیه می شود و روند تبادل یونی متوقف می شود.

اکنون این روند مع شده است .آب نمک که غلظت نمک بیشتری نسبت به آب نمک معمولی دارد ، به مخزن اصلی سختی گیر هدایت می شود و برای شستشوی کامل یون های فی ناخواسته که سپس تخلیه می شوند ، استفاده می شود.

 سپس رزین ها تجدید می شوند و می توانند یک بار دیگر جادوی خود را برای حذف سختی آب بکار برند.

این فرایند به عنوان بکواش یا باز سازی شناخته می شود طبیعتا زمانی برای انجام این پروسه مورد نیاز است،  بنابراین معمولاً سختی گیر آب برای آغاز روند احیا معمولا در شب تنظیم می شود.

این پروسه همانطور که قبلا هم گفته شد هم میتواند بصورت دستی انجام گیرد هم با استفاده از شیر های تمام اتوماتیک سختی گیر، بدون دخالت انسان انجام پذیرد.

ظرفیت

سختی گیر

اساساً ، ظرفیت سختی گیر آب با میزان ظرفیت تبادل مورد نیاز طراحی و تولید می گیردد

ظرفیت رزین تبادل یونی تابعی از حجم آبی است که از آن عبور می کند ، دیگر پارامتر های مهم در این زمینه سختی آب ورودی و تنظیم آب نمک احیاء می باشد.

برای روشن شدن مطلب با فرض اینکه آب خوراک دارای سختی 300 میلی گرم در لیتر (21 درجه کلارک) و میزان آب نمک 140 گرم سدیم کلسیم در هر لیتر رزین است.

ظرفیت سختی گیر دوبلکس بر اساس سطوح مختلف سختی آب ورودی تعیین می گردد.

برای طراحی سختیگیر دوبلکس معیار مهم دیگری که باید در نظر گرفته شود ، میزان جریان مداوم مورد نیاز است.

این مسئله به اندازه لوله کشی و شیر اتوماتیک قابل استفاده و بعضاً اندازه ستون رزین تأثیر می گذارد ، زیرا آب برای رسیدن به سختی مورد نظر کامل باید حداقل تماس با رزین داشته باشد.

با گذشت زمان کوتاه می توان جریانهای اوج بالاتر را تحمل کرد ، اما بعضی اوقات این مسئله منجر به پایین آمدن سطح سختی در سرویس می شود و می تواند افت فشار را در سختیگیر افزایش دهد.

در سرعت جریان طراحی می توانید افت فشار بین 4/3 الی1 بار انتظار داشته باشید.

حداقل فشار مورد نیاز برای کارکرد صحیح سیستم دوبلکس 2 بار و حداکثر 8 بار است.